Bartın, geçmişi yüzyıllar öncesine dayanan ve Antik Çağ’daki adını korumuş bir kenttir. Adı, Bartın Irmağı’ndan geliyor. Bartın, tarih boyunca ticari açıdan Karadeniz’in en önemli merkezlerinden biri olmuştur. Söylemeden olmaz, geleneksel el sanatlarımızdan “tel kırma” Bartınlı kadınlar tarafından çok sevilen ve onlara kazanç sağlayan bir uğraş hâline gelmiştir. Ayrıca yöredeki kestane ağaçlarından yapılan, Karadeniz sularına dayanabilecek sağlamlıkta tekneler Bartınlı ustaların elinde can bulur.

Küçük yaşlarda saz çalmaya ve türkü söylemeye başlamıştır. İlkokuldayken şiir yazmaya başlayan sanatçı, köy köy dolaşarak yöresel dil unsurlarını derlemiştir. Pek çok dergide şiirlerinin yayımlanmasıyla ünlenen sanatçı, düzyazı türündeki eserlerinde yöre insanlarının sosyal ve ekonomik sıkıntılarına değinmiştir. Halkı anlatan, halkçı bir yazar ve şair olarak tanınmıştır.

Küçüklüğümden beri yel değirmenleri denince aklıma Dulcinea’nın sevgili şövalyesi Don Kişot gelir. Bu mimari şaheserlerle ilk kez Hollanda’da tanıştım. Hollanda günümüzde “değirmenler diyarı” olarak da bilinir. Yel değirmenleri hepimizin bildiği gibi enerji üretmek için rüzgâr gücüyle çalışan, çevreye zarar vermeyen, büyük pervaneli ve çarklı mekanizmalardır. Yel değirmenleri, tahılları öğütmek ve elektrik üretmek için kullanılıyor. Ayrıca Hollanda’nın geleceğini kurtarmak için yapılan Delta Projesi’nde de büyük rol oynuyor.

Bahar gelsin şu dağlara çıkayım

Belki derdimize çare bir çiçek

Toplayıp devşirip derman edeyim

Açılan yaramı sara bir çiçek

Televizyon programlarının topluma zarar verdiği artık ortak bir görüş olarak dillendirilmektedir. İnsanı geliş tiren, eğiten, yücelten programlar maalesef yok denecek kadar az. Sıradanlık, bayağılık almış yürümüş. Öncelikle çocuklar ve gençler bu durumdan olumsuz etkilenmektedir. Bir çıkış yolu aranıyor. Çocuklara güzel örneklerin, iyi insanların tanıtılması gerekiyor.

Sevdiklerinizle olmanın verdiği mutluluk ve gerçekleştirmek isteyip de korkularınız, endişeleriniz yüzünden bugüne kadar gerçekleştiremediğiniz düşleriniz sizin yaşamınızdaki kırlangıçlarınızdır. Onlar bir gün uçup gidecek hayatınızdan. O gün geldiğinde kırlangıçlarınızın ardından “Keşke...” demek istemiyorsanız avucunuzdan kaçıp gitmeden onların değerini bilin.

Sizleri göreceğim geldi ey insanlar!

Hür gemiciler, deniz... Yollar, şen şarkıcılar..

Masal şehzadeleri, tarihte kahramanlar...

...

Sizler ve çocuk kalbim ne kadar iyiydiniz!

Ne kadar temizdiniz, sınıf arkadaşlarım...

Ziya Osman SABA

Yarın yine sabah olacak

Dili çözülecek kuşların, çocukların

Bir bakacaksın boy verip açacak yeni tomurcuklar

Denizler de yeniden dalgalanmaya başlayacak

İşte böyle, yarın yine sabah olacak

Bizde gezi yazılarının çok fazla olduğu söylenemez. Belki aklımıza hemen pek çok yazar ya da kitap adı geliyor ama onların da çoğu nitelikli değil. Bu konudaki eksikliğin sebebi bizim meraklı bir toplum olmayışımız mıdır? Sanırım evet. Oysa Evliya Çelebi’nin torunları olmayı hak etmeliydik.

Maalesef genç yazarların çoğunda kolay yazma, dolayısıyla da çabuk yayımlama alışkanlığı var. Buna tutku da denebilir. Gelin görün ki edebiyat, aceleye gelmez. Bu yüzden edebiyatı aceleye getiren genç kuşak yazarlarda özgün biçimlere çok az rastlanıyor. Çünkü özgünlük; çok araştırmayla, bitmez tükenmez bir merakla ortaya çıkar.

Özellikle çağdaş toplumlarda bireylerin okur-yazar olmaları, o toplumun gelişmişlik düzeyinin bir göstergesi sayılmaktadır. Bu durum ülkemiz için de böyledir. Nereye gitsek, kiminle konuşsak okumanın öneminden, faydalarından söz edilir. Bundan çeşitli sebeplerle yararlanamayanlar için okuma-yazma seferberlikleri düzenlenir.

Üzülerek söylüyorum ki bugünkü şairlerimiz mesleklerine gerçekten bağlı değil. Bağlı olsalar kendilerinden önce ne yapılmış, sonra ne yapılıyor merak ederler. Şairler şiiri sevmiyor ancak kendi şiirlerini ve şairliklerini seviyorlar. Hele ki bir eleştirmen çıkıp da onlar hakkında olumlu birkaç söz söyledi mi artık kendilerinden büyük bir şair olmadığını zannediyorlar.