Beyni en hızlı körelten şeyin aşırı televizyon izlemek olduğunu biliyor muydunuz? Alman Beyin Antrenman Kurumu Başkanı Prof. Bern Fischer (Bern Fişer) diyor ki: “İki saat televizyon seyretmek suretiyle beynin uyarımdan yoksun bırakılmasının beyinde oluşturduğu tembelliği gidermek için bir hafta zihin egzersizi yapmak gerekir. ”

Gelin masallara soralım Yunus’u. Masallara göre Yunus Emre bir orta Anadolu köylüsüymüş. Kimi masallar masal havasını aşarak onu Sakarya kıyılarında, Sivrihisar’ın Sarıköy'üne yerleştirir. Taştan topraktan ekmeğini çıkaran, yağmur yağmayınca aç kalan bir Anadolu köylüsüdür Yunus Emre.

Akşam yemeğinden gece yatana kadar televizyon izleyen insanın kitap okuması çok zor! Oysa yaşam denilen anlaşılmaz kargaşa ile bizim aramızdaki gizi çözen tılsım değil midir kitap? Yaşamı büyülü aynalardan yansıtıp zaten çarpık olanı bir kez daha çarpıtarak düzelmesini sağlayan sihirli formül değil midir? İnsan ilişkilerini derinleştiren, duygulan eğiten kitap niçin yaşamımızdan çıkıp gidiyor?

I. Çalışmayı seviyorum ---- bazı konuları anlamakta zorlanıyorum.

II. Parası olmasına ---- kitap almaz.

III. Araba almak istiyorum--- hangi model alacağıma bilemedim.

Sinemaya gelemiyorum yine de---

Tarihin dilinden düşmez bu destan:

Nehirler gazidir, dağlar kahraman

Her taşı bir yakut olan bu vatan,

Can verme sırrına erenlerindir

Ey ana toprağı, ey Anadolu,

Açıldı önünde terakki yolu.

Hamdolsun her yanın bereket dolu,

Cennette bir yeşil meydan gibisin.

(I) Ebru sanatı, kendine has malzeme ve uygulama özelliğine sahiptir. (II) Ebru sanatında kullanılan bütün malzeme ve araçlar ebrucu tarafından hazırlanır. (III) Boyaların tamamı tabiattan doğal yöntemlerle elde edilir. (IV) Suyun yoğunlaşmasını sağlayan kitre, bitkisel esaslı bir ana malzemedir ve boyaların kitre üzerinde açılmasını sağlayan doğal asit de hayvanın safra kesesindeki öddür.

Ünlü Alman ozanı Goethe'nin özdeyiş niteliği kazanmış bir sözü vardır. Der ki “Okumayı öğrenmek sanatların en gücüdür. Ben bu işe yaşamımın seksen yılını verdim yine de tam olarak öğrendiğimi söyleyemem.”

Meğer o vakitler, Boğdan memleketi Türk hükmü altında imiş. “Bu dediğiniz Türk dili nasıldır?” diye sordum. "Hem söylenişi güzel hem öğrenmesi kolay bir dildir!” cevabını aldım. Güzelliğinin ve kolaylığının neden ibaret olduğu sualine cevaben: "Telaffuzu bizim Macar dili, ahengi bizim dilimizdeki ahenk gibi olup sözlerinin çoğu da dilimizde var.” dedi. Sordum: "Mesela, ne gibi?” “İşte onların kapısı, bizde kapı; onların elması, arpası, teknesi, baltası; bizde de elma, arpa, tekne, baltadır.

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı

Önce hafiften bir rüzgâr esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyor

Yapraklar, ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda,

Sucuların hiç durmayan çıngırakları

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Kuşlar geçiyor, derken;

Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.

Ağlar çekiliyor dalyanlarda;

Bir kadının suya değiyor ayakları;

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;

Serin serin Kapalıçarşı

Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa

Güvercin dolu avlular

Çekiç sesleri geliyor doklardan

Güzelim bahar rüzgârında ter kokuları;

İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.

(…)

Orhan Veli KANIK