1. bir danayı

2. kucağına alıp sevmiş

3. bunu âdet edinmiş

4. doğar doğmaz

5. bir köylü kadın

6. sonra da

Denizi kirletmemek duygusuna yükselmek için, yurdun her köşesini kendi evi ve kendi evindeki her şey gibi benimsemek gerekir, esasen yurt daha geniş bir ev olarak tanınmalıdır.

(1) Çocukta filizlenir, sonra alışkanlığın kucağında, alabildiğine büyüyüp gelişirler.

(2) Kimi baba da oğlunun müdafaasız bir köylüyü, bir uşağı öldüresiye dövdüğünü,

bir arkadaşını kurnazca aldattığını gördüğü zaman, bunu yiğitlik belirtisi sayarak

(3) Bence en büyük kötülüklerimiz, küçük yaşımızda belirmeye başlar ve asıl eğitimimiz bizi emzirip büyütenlerin elindedir.

(4) Oysa bunlar zalimliğin, zorbalığın asıl tohumları, kökleridir.

(5) Çocuk, bir tavuğun boynunu sıkar; kediyi, köpeği oyuncak edip yara bere içinde bırakır; anası da ona bakıp eğlenir.

Şimdi İstanbul’un merkezinde pek çok ailenin yazlık köşkleri varmış. Her köşkün arazisi içinde bağları ve bahçeleri varmış. Erenköy’de böyle geniş bir köşkü varmış. Bahçesindeki çam fidanlarıyla tanınırmış. Köşkün sahibi bahçenin köşesine bir bina yaptırmaya karar vermiş. Bunun için keresteyi sonbaharda tomruk hâline getirtip duvar dibine istifletmiş. O vakitlerin binaları ahşaptan yapılır ve çam, gürgen, meşe, ceviz gibi ağaç çeşitleri kullanılırmış. Yaz mevsimi bitince köşk halkı Bayezit’teki konakları na taşınmışlar. Efendi, giderken köşkü bekleyecek uşağa bir hızarcı bulup ağaçları n arasındaki çamları biçtirmesini, tahta ve kalas yaparak sundurmanın arasına istiflemesini söylemiş. Saf uşak denileni yapmakta gecikmemiş. Ne var ki istiflenmiş çam tomruklarını biçtireceğine bahçenin güzellik sembolü çam ağaçlarını kestirmiş. İri çamlar diğer ağaçların üzerine devrilirken de hızarcı ya efendisinin cimriliği tuttuğunu söyleyerek dert yanarmış. Haberi efendiye yetiştirenler, uşağın çamları devirdiğini, bahçenin elden gittiğini söylemişti.