Mehmet Rauf'un "Eylül"den sonraki en güçlü romanı "Karanfil ve Yasemin" adını taşır. Bu roman yer yer çok ustaca yapılmış ruh ve çevre tahlillerini, insanların iç dünyalarını ke­miren duyguları sergilemesine rağmen hak ettiği üne kavuşamamıştır. Hikâye ve tiyatro dallarında da sayıca hayli kabarık eser mey­dana getirmişse de bunlar, zayıf eserlerdir.

3.Ne yazdan umut var, artık ne güzden,

Ne bekliyorum ben bu boş gündüzden?

Ahmet Kutsi Tecer

Bir şair vardır ki, içinde yaşadığı devrin bütün ruhunu şiirine doldurur ve elinde tuttuğu bu elmas bardağın aynasını çepeçevre vuran çevresinin özel ve gölgeli yüzünü gelecek asırlardan öteye taptaze ve dinç pırıltılar halinde aksettirir. Bu, el­bette, büyük bir şairdir. Fakat bundan daha bü­yük bir şair vardır ki, içinde bulunduğu devri de aşar, zamanın dar cetvellerini kırarak varlığın asıl cevherini bulur. Bu iki türlü şairden birincisi­ne örnek Nedîm, ikincisi ise Yunus Emre'dir.

Aslında sözcüklerden yapılan ve adına şiir denilen şey, bizi kuru mantığın ve fayda fikrinin esas alındığı bilincin katı dünyasından kurtarır ve ma­sal ülkesinin ölümsüz dünyasına götürür.

Bir insan kadar bir kültür için de kaç geceler ve gündüzlerin, kaç hicranlı ve sevinçli zamanların, kaç tarih ve medeniyet belgesi yadigârların kay­bolması kadar acı ne olabilir?

Bütün çocukların anne-babalarıyla, öğretmenle­riyle, arkadaşlarıyla, kardeşleriyle, hatta kendileriyle problemleri olur. Bu problemler onların acı çekmelerine, hayal kırıklığına uğramalarına ve hayatlarından bezmelerine neden olur. Bu tür problemlerinin çözümü için yardım alan çocuk­lar...

Niye geldin 47 senesi? Sanki geçen yıldan memnun muyduk? Uzak düştük bütün ahbaplardan, Ne ısındık, ne doyduk

Huzur hiçbir gürültünün, sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek değildir. Huzur, bü­tün bunların içinde bile yüreğimizin sükûn bula-bilmesidir. Huzurun gerçek anlamı budur.

Türk sineması artık belli bir seviyeye erişmiş, si­nemamızın patronları, kendi şahsi menfaatlerini ikinci plana atarak, halkın sinema zevklerine önem vermeye mi başlamışlar. Şüphesiz hayır!

Malatya'da yaşayan Feridun; yıllardır insanlarla konuşmuyor, insanların elinden hiçbir şey almıyor, insanların verdiği hiçbir şeyi yemiyor. 18 ya­şını doldurduğu için yetiştirme yurdundan da atılmış.